Gabi van Driem over DSK

Vrouwen die geen brandschoon verleden hebben in de VS en aangifte willen doen van sexueel geweld zijn in wezen vogelvrij na de beslissing van de openbaar aanklager van de Staat New York (hierna het OM) om Dominique Strauss- Kahn (DSK) niet te vervolgen.

Mw Diallo’s zaak gaat niet strafrechtelijk verder omdat zij betrapt is op leugens die zij bij haar asielaanvraag heeft verteld. Leugens die niet toegestaan zijn (want door over een verkrachting die nooit heeft plaatsgevonden in haar land van herkomst te liegen, verpest zij het voor vrouwen die wel aldaar een ernstig misdrijf hebben meegemaakt), maar waarvan het onredelijk is om die bij de recente feiten een rol te laten spelen.

Rol Openbaar Ministerie
De Amerikaanse aanklager heeft het verleden van Diallo niet alleen onder de loep genomen en haar van leugenachtigheid beticht (teneinde te zien of zij voor een jury geloofd zal worden). Ook al het circumstantial evidence (steunbewijs) dat in deze zaak in ruime mate voorhanden was, is meermalen gewikt en gewogen. Erger: daar waar goed steunbewijs aanwezig was, is een tweede opinie gevraagd welke dat bewijs volgens datzelfde OM onderuit haalde. Dat geldt voor de kapotte kousen van het slachtoffer, voor de roodheid aan haar schaamlippen en voor de ontwrichte schouder. Meningen van deskundigen die heel goed ook op een andere wijze uitgelegd kunnen worden. Het OM lijkt door zo te handelen de rol van de advocaten van DSK alvast op zich te nemen.

‘Blaming the victim’
Stel het OM zou in elke verkrachtingszaak zoveel nieuwe opinies vragen, dan zou geen slachtoffer van seksueel geweld nog ooit aangifte durven doen, want haar hele doopceel wordt immers gelicht. Een duidelijker geval van “blaming the victim” ken ik niet. Zelfs het feit dat Diallo overwoog om schadevergoeding van DSK te vragen (iets wat ik ieder slachtoffer van een geweldsdelict direct adviseer ) wordt tegen haar gebruikt!
Een vrouw uit een arm land dat in oorlog is geweest, zal makkelijker een leugen verzinnen teneinde toegelaten te worden tot een rijk land waar zij werk vindt. Zie onze eigen Ayan Hirsi Ali die ook bij haar asielaanvraag loog maar toch als Tweede Kamerlid respect kreeg.

Bewijs tegen DSK
Frappant is dat het OM met geen woord rept over DSK’s handel en wandel: over al het bewijs tegen hem, de zaadsporen op het uniform van Diallo, zijn seksuele nood, die bleek uit het feit dat hij die dag en de avond ervoor al twee andere Hotel employees van het vrouwelijk geslacht (vergeefs) op zijn kamer had uitgenodigd. Geen woord over de stelling van DSK dat dit alles vrijwillig zou zijn geweest. Maximaal 9 minuten heeft het voorval geduurd.
Welk kamermeisje zou, nadat zij een kamer waarvan zij overtuigd is dat die leeg is, binnen is gegaan en daar plots een van onderen ontblote man uit de badkamer ziet lopen, denken: ha, geef mij zijn zaad maar, daar hunker ik echt naar.
Zo zitten vrouwen over het algemeen niet in elkaar. Het Hotel heeft de exacte gegevens verstrekt hoeveel minuten Diallo in elke kamer werkzaam was en behoort te zijn. Daar is echt niet de tijd om tussendoor even lekker uit je dak te gaan!

Verleden DSK?
Er is- met alle gewroet in Diallo’s verleden- overigens geen enkele aanwijzing dat zij een vrouw is die makkelijk met mannen in bed stapt.
Wel zijn er legio bewijzen dat DSK een man is die denkt dat hij zich in zijn machtige positie alles kan permitteren. Het is echter een treurige situatie dat de hele discussie over gender en mannen met macht door het OM voor het gemak maar achterwege is gelaten.
Als DSK’s handel en wandel al onder de loep is gelegd, blijkt dat op generlei wijze uit het verslag van het OM.

De Staat New York doet kennelijk voorlopig niet mee aan de ook door de VS ondertekende resolutie 1325 van de Verenigde Naties waarin wordt gepleit om geweld tegen vrouwen met extra inspanning te bestrijden.

Gastblogger Gabi van Driem is een feministische advocate uit Amsterdam. Haar kantoor Van Driem Advocaten kenmerkt zich doordat het in de bres springt voor met name vrouwen in een achterstandssituatie. Van Driem was eerder een van de oprichters van de Rechtswinkel Amsterdam, het Amsterdamse Vrouwengezondheidscentrum, de Stichting Vrouw en Media en Vrouwen tegen Verkrachting. Ook publiceerde ze een aantal romans. In 2004 ontving Van Driem voor haar werkzaamheden de Aletta Jacobsprijs.

bron